Melding doen
Geestmerambacht | Nieuws | Nagenieten van Liquicity 2019
Publicatiedatum: 23 juli 2019
Ja, ik val op maar ik voel me helemaal niet opgelaten.
Een paar keer wordt er vriendelijk aan me gevraagd: “why are you here?“ I like the music”, antwoord ik. Dan laat ik het bandje om mijn pols zien. Daarop staat: “Backstage Saturday” Er wordt bewonderend gefloten…cool…
De gemiddelde leeftijd is 23, heb ik gelezen. Met mijn aanwezigheid breng ik zeker dat gemiddelde omhoog. Maar een generatiekloof is er in de muziek gelukkig niet meer. Misschien lopen er nog wat vrouwen van mijn leeftijd, ik kom er maar één tegen: magere benen steken uit een kort spijkerbroekje, zoals ik het veertig jaar geleden nog aan durfde, een gerimpeld en doorbakken decolleté boven een zilveren topje, de geverfde haren opgestoken en de wangen en slapen versierd met glitters. Nee, die vrouw valt niét op in de massa hier. Die massa beweegt en danst, op voeten die hun uiterste best doen de grond vooral niét te raken.Ik ben in het gezelschap van mijn dochter, die met festivalbiertje in de hand, los gaat op de muziek op die momenten dat ze niet met mij in gesprek is. Mijn zoon, stille genieter, beweegt subtiel met hoofd en bovenlichaam.De muziek, drum & bass, gek genoeg vaak uitgesproken als “drum & base”, hoor ik al jaren elke dinsdagavond als mijn zoon na het eten youtube-filmpjes laat zien. Ik ben ervan gaan houden.
Liquicity is voornamelijk liquid drum & bass. Vloeibaar. Ik snap die term wel. Waar rockmuziek beukt als een storm, stroomt en kabbelt dit als een riviertje. Zonder duidelijke opbouw, herhalend als een vrolijk mantra. Lieflijk is het woord niet, maar het is wel altijd vriendelijk en vloeiend.Zo vriendelijk zijn ook de bezoekers. Er lopen genoeg spierbundels met stoere tattoos rond, maar een eventueel minder gewenste close encounter wordt opgelost door een high five en een knuffel. Ik zie vrolijk gekleurde pluchen pakken, netkousen, rare hoedjes, glittertopjes, meegenomen gameboys die, dwars door de muziek heen, ook nog supermario-geluidjes maken. Er wordt gedanst, gelachen, gegeten en gedronken en als je moe bent kun je even chillen in een hangmat, op een stapel pallets, bij een fontein of in je eigen kartonnen- of koepeltentje.
De bezoekers hebben hun oorspronkelijke roots in de gamewereld, zo vertelt Daan Spoek (organisator) tijdens de start van de backstage-tour. We schuilen onder de overkapping bij de ingang. Daan wil snel naar het winkelcentrum van de camping doorlopen maar de beveiliging fluit ons terug: niet doen, jullie gaan dat niet halen. En inderdaad breekt het wolkendek open. Ongeveer drie kwartier lang keiharde slagregen en onweer dendert neer. Partytentjes moeten worden vastgehouden, we zien er één vliegen. (helaas was dat niet de tent waar op stond: “Trump, make America great again”) Ik kijk om me heen en constateer tevreden dat we onder een zeer solide tent staan die met houten palen en gezekerd met dikke kabels stevig in de grond staat. Het festivalterrein verandert snel in een modderpoel en met zoveel voetjes die staan te dansen, slaat de grond verder dicht, waardoor het water niet makkelijk weg kan. Het mag de bezoekers niet deren. Het danst nou eenmaal het lekkerst op blote voeten, dan maar in de modder, óók goed!
Het festival is zo’n acht jaar geleden begonnen via een youtubekanaal en nu uitgegroeid tot drie daags feest in Geestmerambacht. De bezoekers komen vanuit de hele wereld, 50% komt van buiten Nederland. 500 betaalde krachten en 150 vrijwilligers zijn deze dagen hard aan het werk om alles goed te laten verlopen. Ik krijg daar tijdens de tour een beetje zicht op: het centrum waar de beveiliging, communicatie, ehbo en politie zit, “het oog” noemt Daan dat, de grote regie-tent, “de spieren”, het campingterrein met alles erop en eraan. Er is zelfs een zwembad, hottubs, winkels. Duurzaamheid staat bij de organisatie hoog in het vaandel, al kost dat heel veel extra inspanningen. Je kunt kartonnen tentjes kopen, er wordt betaald met een speciale munt via een pasje, de bekers voor drank hebben een statiegeldsysteem.Aan alles is gedacht en ik krijg een goed beeld van beide kanten: het hart: de bijna synchroon dansende en genietende massa; de spieren: de mensen van de organisatie en het oog: de mensen die van minuut tot minuut allen in de gaten houden tijdens het festival en ingrijpen als dat nodig is. Diep respect voor al deze mensen die er een groot feest van maken!
Na de tour geniet ik nog een paar uur met mijn zoon en dochter van de sfeer. Op waterdichte laarzen en met regenjas in de aanslag. Maar het blijft zonnig en zo hoort het op dit vrolijke festival!
Joke Pruis, Alkmaar